Binnen- en buitenbuizen van met kunststof bekleed staal voor watervoorziening hebben de volgende kenmerken:

Ten eerste heeft het binnenoppervlak van de binnen- en buitenpijp van met kunststof bekleed staal een plastic coating, die de binnenkant van de pijp glad kan houden, de weerstand tegen waterstroming kan verminderen en de waterstroom kan vergroten. Omdat het watervolume relatief glad is, kan bovendien worden gegarandeerd dat het water goed stroomt. Tegelijkertijd treedt er tijdens het gebruik geen kalkafzetting op in de pijpleiding en kunnen bacteriën zich niet voortplanten, waardoor het water minder vervuild raakt.

Ten tweede heeft het buitenoppervlak van de inwendige en uitwendige met kunststof beklede stalen buizen een kunststof coating, die het aanpassingsvermogen van de met kunststof beklede stalen buizen kan vergroten. De coating op het buitenoppervlak van de stalen buis verbetert de corrosiebestendigheid, sterke waterbestendigheid, hoge oxidatiebestendigheid en goede bestendigheid tegen oplosmiddelen. Bovendien kan de milieubelasting van met kunststof beklede stalen buizen worden verminderd. Omdat pijpen die water leveren ondergronds moeten worden gelegd, kan het aanbrengen van een buitencoating de levensduur van de pijpen effectief verlengen.

Wat zijn de procedures voor het inspecteren van met kunststof beklede stalen buizen?

De belangrijkste inspectiemethoden voor met kunststof beklede stalen buizen zijn onder andere uiterlijkinspectie, uiterlijkinspectie, gaatjestest, buigtest, afvlakkingstest en lage temperatuurtest. Elke inspectiemethode heeft zijn eigen focus.

Uiterlijkinspectie is het met het blote oog inspecteren van de uiterlijke kwaliteit van gecoate stalen buizen.

De laagdiktemeting bestaat uit het meten van de laagdikte op vier loodrecht op elkaar staande punten op de omtrek van twee willekeurige dwarsdoorsneden.

De gaatjestest verwijst naar het gebruik van een elektrische vonklekdetector om de stalen buiscoating te controleren bij de gespecificeerde testspanning en ook om te controleren of er een elektrische vonk is.

Buigtesten worden meestal uitgevoerd op een pijpbuigmachine of mal. Het is vermeldenswaard dat er tijdens de buigtest geen vulmiddel in de pijp zit en dat de lasnaad zich aan de kant van het hoofdbuigvlak bevindt.

Bij de afvlakkingstest wordt het proefstuk tussen twee vlakke platen geplaatst en geleidelijk op de druktestmachine samengedrukt tot de afstand tussen de twee vlakke platen vier vijfde van de buitendiameter van het proefstuk bedraagt. Tijdens het platdrukken staat de las van de gecoate stalen pijp loodrecht op de richting waarin de belasting wordt uitgeoefend. .

Het experiment bij lage temperatuur verwijst naar het plaatsen van het teststuk in een doos bij lage temperatuur, daar een uur blijven en het dan in een omgeving met normale temperatuur plaatsen.

_{Oxidatie betekent dat wanneer staal wordt verhit, het wordt geoxideerd tot ijzeroxidehuid door de inwerking van CO2, H2O en O2 in het ovengas. Ongeveer 0,5%-3% van het staal wordt bij elke verhitting geoxideerd tot ijzeroxideschaal (verbrandingsverlies), waardoor het rendement daalt. Tegelijkertijd zal de ophoping van ijzeroxideschilfers op de ovenbodem erosie van het vuurvaste materiaal veroorzaken en de levensduur van de oven verkorten. Bovendien is de thermische geleidbaarheid van ijzeroxideschilfers veel lager dan die van metaal, wat de verwarming van stalen billets beïnvloedt.}

_{(1) Temperatuur van de stalen buis De oxidatie van staal is niet ernstig voordat de temperatuur 800°C bereikt en de veranderingssnelheid van de temperatuur van de lege buis wordt duidelijk versneld wanneer de temperatuur van de lege buis boven 800°C komt;}

_{(2) Verblijftijd bij hoge temperatuur Hoe langer de lege buis in de zone met hoge temperatuur blijft, hoe ernstiger de schade door oxidatie en verbranding zal zijn;}

_{(3) Hoe rijker de oxiderende atmosfeer in het ovengas, hoe ernstiger de oxidatie en het verbrandingsverlies zullen zijn.}

_{De verhouding van de invloed van de bovenstaande drie is in principe 6:3:1.}

_{Ontkalking met water onder hoge druk op de warmtebehandelingslijn van gegalvaniseerde stalen buizen. Tijdens het warmtebehandelingsproces van staal wordt het oppervlak van de stalen onderdelen in verschillende mate geoxideerd, afhankelijk van de verhittingstemperatuur en de tijdsduur, en worden oxidehuidjes van verschillende dikte gevormd. Om de oppervlaktekwaliteit en maatnauwkeurigheid van stalen buizen te verbeteren, wordt een waterontkalkingsproces onder hoge druk gebruikt om oxidehuid te verwijderen tijdens het warmwalsen van stalen buizen.}

_{Tijdens de warmtebehandeling en het verhittingsproces wordt ook oxidehuid gevormd op het oppervlak van de stalen pijp. Het toevoegen van een waterontkalkingsproces onder hoge druk heeft de volgende voordelen:}

_{(1) Net als het walsproces kan het waterontkalkingsproces onder hoge druk de oppervlaktekwaliteit van de stalen pijp aanzienlijk verbeteren;}

_{(2) Nadat de stalen pijp is ontkalkt en de oxidehuid is verwijderd, wordt de stalen pijp gelijkmatig gekoeld en wordt de warmte-uitwisseling tijdens het afschrikken versneld, waardoor de vervorming van de stalen pijp tijdens het afschrikken wordt verminderd en de koelsnelheid wordt verhoogd;}

_{(3) Tijdens het rechttrekken van de stalen pijp na de warmtebehandeling zal de stalen pijp een grote wrijvingskracht op de rechtwal produceren en rollenslijtage veroorzaken. Als er oxideaanslag op het oppervlak van de stalen pijp zit, wordt het slijtageproces versneld en kan het ontkalken de slijtage van de rollen verminderen;}

_{(4) Niet-destructief onderzoek is vereist na de warmtebehandeling van stalen buizen. Als er oxideaanslag op het oppervlak zit, heeft dit invloed op de detectie van gebreken. In ernstige gevallen is foutdetectie onmogelijk. Het ontkalkingsproces kan deze situatie voorkomen.}

1. Na de voorbehandeling van het oppervlak van de stalen pijp in het patchgedeelte moet binnen 8 uur primer worden aangebracht. De primer moet gelijkmatig zijn en mag niet lekken.

2. Nadat de primer droog is, kun je topcoat aanbrengen en het glasdoek omwikkelen. Als de las hoger is dan 2 mm, gebruik dan aflak en talkpoeder om een plamuur met geschikte consistentie te maken. Nadat de primer droog is, breng je deze aan op beide zijden van de las. en geschraapt tot een overgangsoppervlak. De verbinding tussen het glasweefsel en de corrosiewerende laag van het pijplichaam mag niet minder dan 100 mm zijn.

3. Voor de anticorrosielaag van epoxy koolteer anticorrosie stalen buis met een gewone structuur kan de tweede toplaag pas worden aangebracht nadat de eerste toplaag is opgedroogd. De dikte van de anticorrosielaag moet groter zijn dan of gelijk aan 0,2 mm.

4. De anticorrosielaag van de versterkte epoxy-kolenpek anticorrosiestaalbuis kan na de eerste laag aflak worden omwikkeld met glasdoek. De glasdoek moet strak gespannen zijn, het oppervlak moet glad zijn, zonder rimpels en bobbels, en de breedte van de rand moet 30 tot 40 mm zijn. Breng na het opwinden van het glasdoek de tweede toplaag aan. De hoeveelheid verf moet vol zijn en alle mazen van het glasdoek moeten met verf gevuld zijn. Nadat de tweede laag aflak is gedroogd, kan de derde laag aflak worden aangebracht. De dikte van de anticorrosielaag moet groter zijn dan of gelijk aan 0,4 mm.

5. De anticorrosielaag van de extra sterke structuur moet worden uitgevoerd volgens de bovengenoemde volgorde van topcoat en één laag glasdoek. De wikkelrichting van de twee lagen glasdoek moet tegenovergesteld zijn. Nadat de derde toplaag droog is, kan de vierde toplaag worden aangebracht. De dikte van de anticorrosielaag moet groter zijn dan of gelijk aan 0,6 mm.

verwondingen herstellen

1. Bij wonden waar het ijzer niet wordt blootgesteld, moet eerst de beschadigde anticorrosielaag worden verwijderd en vervolgens moeten topcoat en glasdoek worden aangebracht volgens de structuur van de anticorrosielaag van het pijplichaam. De overlap tussen het glasdoek en de anticorrosielaag van het pijplichaam mag niet minder zijn dan 100 mm.

2. Voor wonden die blootstaan aan ijzer, moet het oppervlak worden voorbehandeld in overeenstemming met de eisen voor reparatie en vervolgens moeten de wonden worden gerepareerd in de volgorde die wordt vereist door de structuur van de anticorrosielaag van het pijplichaam.

3. Kwaliteitsinspectie

4. Uiterlijk inspecteren: Inspecteer elke patch en elk gepatcht gebied visueel. Het oppervlak van de anticorrosielaag moet glad zijn en vrij van rimpels en bobbels. Het gaas van glasdoek moet gevuld zijn met topcoat.

Olie- en gaspijpleidingen over lange afstanden zijn een belangrijk middel voor energiezekerheid. Tijdens het corrosiewerende constructieproces van olie(gas)pijpleidingen is de oppervlaktebehandeling van stalen pijpen een van de belangrijkste factoren die de corrosiewerende levensduur van de pijpleidingen bepalen. Het is de voorwaarde of de anticorrosielaag en de stalen pijp stevig kunnen worden gecombineerd. . Onderzoeksinstituten hebben aangetoond dat, naast factoren als coatingtype, coatingkwaliteit en bouwomgeving, de oppervlaktebehandeling van stalen buizen ongeveer 50% van de invloed op de levensduur van de anticorrosielaag bepaalt. Daarom moeten de specificaties voor de anticorrosielaag strikt worden gevolgd. De eisen voor het oppervlak van stalen buizen worden voortdurend onderzocht en samengevat, en de methoden voor oppervlaktebehandeling van stalen buizen worden voortdurend verbeterd. de

1. Reinigen

Oplosmiddelen en emulsies worden gebruikt om het staaloppervlak te reinigen om olie, vet, stof, smeermiddelen en soortgelijke organische stoffen te verwijderen. Het kan echter geen roest, oxidehuid, lasslux, enz. op het staaloppervlak verwijderen, dus wordt het alleen gebruikt als hulpmiddel bij anticorrosieproductie. de

2. Ontroesten van gereedschap

Gebruik voornamelijk gereedschap zoals draadborstels om het stalen oppervlak te polijsten om losse of opgetilde oxidehuid, roest, lasslakken enz. te verwijderen. De roestverwijdering met handgereedschap kan het Sa2-niveau bereiken en de roestverwijdering met elektrisch gereedschap kan het Sa3-niveau bereiken. Als de ijzeroxideschilfers stevig aan het staaloppervlak vastzitten, is het roestverwijderingseffect van het gereedschap niet ideaal en wordt de ankerpatroondiepte die nodig is voor roestwerende constructie niet gehaald.

3. Inmaken

Over het algemeen worden chemische en elektrolytische methoden gebruikt voor het beitsen. Alleen chemisch beitsen wordt gebruikt voor anticorrosie van pijpleidingen, waarbij aanslag, roest en oude deklagen worden verwijderd. Soms kan het worden gebruikt als opwerking na zandstralen en roestverwijdering. Hoewel chemische reiniging een bepaalde mate van netheid en ruwheid op het oppervlak kan bereiken, zijn de ankerlijnen ondiep en kan het gemakkelijk milieuvervuiling veroorzaken. de

4. Spuiten (gooien) om roest te verwijderen

Het sproeien (het werpen) van roestverwijdering gebruikt een krachtige motor om de het sproeien (het werpen) bladen aan te drijven om bij hoge snelheid te roteren, zodat het staalzand, de staalschoten, de draadsegmenten, de mineralen en andere schuurmiddelen op het oppervlak van de staalpijp onder de actie van middelpuntvliedende kracht worden bespoten (het werpen). Hierdoor kunnen niet alleen roest, oxiden en vuil volledig worden verwijderd, maar kan de stalen pijp ook de vereiste uniforme ruwheid bereiken onder invloed van hevige impact en wrijving van schuurmiddelen. Na het spuiten (gooien) van roestverwijdering kan het niet alleen de fysieke adsorptie op het buisoppervlak uitbreiden, maar ook de mechanische hechting tussen de anticorrosielaag en het buisoppervlak verbeteren. Daarom is het sproeien (gooien) van roestverwijdering een ideale roestverwijderingsmethode voor anti-corrosie van pijpleidingen.

4.1 Ontstoffingsniveau

Voor de constructietechnologie van epoxy-, vinyl-, fenol- en andere corrosiewerende coatings die vaak voor stalen buizen worden gebruikt, is het oppervlak van de stalen buis over het algemeen bijna wit (Sa2,5). De praktijk heeft uitgewezen dat met dit niveau van roestverwijdering bijna alle oxidehuid, roest en ander vuil kan worden verwijderd. De diepte van het ankerpatroon kan 40-100 µm bereiken, wat volledig voldoet aan de hechtingseisen tussen de roestwerende laag en de stalen pijp. Het roestproces kan technische omstandigheden van bijna wit niveau (Sa2,5) bereiken met lagere bedrijfskosten en stabiele en betrouwbare kwaliteit.

4.2 Schuurmiddelen spuiten (gooien)

Om het ideale roestverwijderingseffect te bereiken, moet het schuurmiddel geselecteerd worden op basis van de hardheid van het stalen buisoppervlak, de oorspronkelijke roestgraad, de vereiste oppervlakteruwheid, het coatingtype, enz. Gebruik voor eenlaagse epoxy-, twee- of drielaagse polyethyleencoatings het gemengde schuurmiddel van staalzand en staalkorrels om het ideale roestverwijderingseffect te bereiken. Staalshot heeft de functie om het stalen oppervlak te versterken, terwijl staalgrit de functie heeft om het stalen oppervlak te etsen. Gemengde schuurmiddelen van staalkorrels en staalkorrels (meestal is de hardheid van staalkorrels 40 tot 50 HRC, en de hardheid van staalkorrels 50 tot 60 HRC) kunnen worden gebruikt op verschillende stalen oppervlakken, zelfs op roestige stalen oppervlakken van de klassen C en D. De roestverwijderende werking van staalkorrels is ook zeer goed. Het roestverwijderingseffect is ook erg goed.

4.3 Grootte en verhouding van schuurmiddeldeeltjes

Om een betere uniforme zuiverheid en ruwheidsverdeling te verkrijgen, zijn de deeltjesgrootte en het proportieontwerp van het schuurmiddel erg belangrijk. Te veel ruwheid zal er gemakkelijk voor zorgen dat de anticorrosielaag dunner wordt op de pieken van de ankerlijnen; tegelijkertijd, omdat de ankerlijnen te diep zijn, zullen er gemakkelijk bellen ontstaan in de anticorrosielaag tijdens het anticorrosieproces, wat de prestaties van de anticorrosielaag ernstig zal beïnvloeden. Als de ruwheid te klein is, zullen de hechting en de slagvastheid van de anticorrosielaag afnemen. Voor ernstige inwendige putcorrosie kunnen we niet alleen vertrouwen op schokken met hoge intensiteit en schuurmiddelen met grote korrel. We moeten ook vertrouwen op kleine deeltjes om de corrosieproducten weg te slijpen om het reinigingseffect te bereiken. Tegelijkertijd kan een redelijk verhoudingsontwerp niet alleen de slijtage van het straalmiddel op de pijpen en sproeiers (blad) vertragen, maar ook de benuttingsgraad van het straalmiddel sterk verbeteren. Gewoonlijk is de korrelgrootte van staalschot 0,8~1,3 mm en de korrelgrootte van staalzand 0,4~1,0 mm, waarvan 0,5~1,0 mm de hoofdcomponent is. De verhouding tussen zand en schot is meestal 5-8.

Opgemerkt moet worden dat in de praktijk de ideale verhouding tussen staalkorrels en staalkorrels in het straalmiddel moeilijk te bereiken is omdat de harde en brosse staalkorrels een hogere breukkans hebben dan de staalkorrels. Daarom moeten de gemengde schuurmiddelen tijdens het gebruik continu bemonsterd en getest worden en moeten nieuwe schuurmiddelen aan het roestverwijderingsmiddel worden toegevoegd op basis van de korrelgrootteverdeling. Onder de nieuwe toegevoegde schuurmiddelen moet staalgrit de meerderheid vormen.

4.4 Ontstoffingssnelheid

De roestverwijderingssnelheid van de stalen pijp hangt af van het type schuurmiddel en de verplaatsing van het schuurmiddel, dat wil zeggen de totale kinetische energie E die per tijdseenheid door het schuurmiddel op de stalen pijp wordt uitgeoefend en de kinetische energie E1 van het schuurmiddel met één korrel. de

Over het algemeen moeten slijpmiddelen met een lager verlies worden gekozen, waardoor de reinigingssnelheid wordt verbeterd en de levensduur van de bladen wordt verlengd.

4.5 Reinigen en voorverwarmen

Gebruik vóór het spuiten (werpen) reinigingsmethoden om vet en aanslag op het oppervlak van de stalen pijp te verwijderen en gebruik een verwarmingsoven om het pijplichaam voor te verwarmen tot 40-60°C om het oppervlak van de stalen pijp droog te houden. Aangezien het oppervlak van de stalen pijp geen vet en ander vuil bevat, kan het roestverwijderingseffect tijdens het sproeien (gooien) worden versterkt. Het droge oppervlak van de stalen pijp is ook bevorderlijk voor de afscheiding van staalschot, staalzand, roest en oxidehuid, waardoor de roest wordt verwijderd.

5.Conclusie

Besteed aandacht aan het belang van oppervlaktebehandeling in de productie en controleer de procesparameters tijdens het verwijderen van roest strikt. In de praktijk overschreed de waarde van de schilsterkte van de anticorrosielaag van de stalen pijp de standaardvereisten ruimschoots, waardoor de kwaliteit van de anticorrosielaag gewaarborgd is. Op basis van dezelfde apparatuur wordt het procesniveau sterk verbeterd en worden de productiekosten verlaagd.

Anti-corrosie stalen buis is een nieuw type stalen buis, na anti-corrosie behandeling, kan het effectief voorkomen of vertragen van de corrosie van chemische of elektrochemische reacties tijdens transport en gebruik, maar het is een uitstekende anti-corrosie stalen buis, let dan op bij het gebruik ervan, houd het warm, vooral in de koude winter,

In fact, there are many insulation methods for anti-corrosion steel pipes, including coating insulation coatings, wrapping anti-corrosion materials around anti-corrosion steel pipes, and filling and insulating anti-corrosion steel pipes. Specifically, they are:

1. Anti-corrosie stalen buizen worden geïsoleerd door coating warmte-isolerende coatings, dat wil zeggen: met behulp van geëxpandeerd perliet, geëxpandeerde kikkersteen, asbestpoeder, asbestvezels, kiezelgoer klinker en andere amorfe warmte-isolerende materialen, en voeg dan cement, waterglas , vuurvast bindmiddel (zoals klei) of stollingsmiddel (zoals natriumfluorsilicaat) toe, voeg dan water toe in een bepaalde verhouding en meng gelijkmatig om een slurry te vormen, of gebruik deze isolerende materialen op blote handen of breng ze aan op anticorrosiestalen buizen met gereedschap , Deze isolatiemethode voor anticorrosiestalen buizen wordt ook coatingisolatie genoemd.

2. Dat wil zeggen, direct omwikkeld met isolatiemateriaal zoals slakkenvilt, glaswolvilt, strokoord, asbestkoord of katoenen tape, zodat je je geen zorgen hoeft te maken dat de stalen anticorrosiepijp bevriest en barst. Heeft geen invloed op het gebruik van de corrosiewerende stalen buis.

3. De corrosiewerende stalen buis is gevuld met thermisch isolatiemateriaal, dat wil zeggen, wanneer het thermische isolatiemateriaal een blokmateriaal is, kan het ook worden gevuld met thermische isolatie; echter, tijdens het bouwproces wordt de steunring van rond staal op de buiswand bevestigd, en de dikte en isolatie Dezelfde laag, wikkel dan de steunring in met ijzer, aluminium of prikkeldraad, en isoleer het vervolgens met warmte-isolerend materiaal; materiële vulling; de vullingsmethode kan ook geprefabriceerde stijve boogvormige blokken van poreus poreus materiaal als ondersteunende structuur gebruiken, met een afstand van ongeveer 900mm , volgens de vorm en de grootte van de pijpleidingsisolatielaag, wordt het vlakke geweven netwerk van het prikkeldraad gesneden, en de windende machine wordt verwerkt tot een cirkel, zodat de slakkenwol de steunring bedekt, en dan wordt de metaalbeschermende schil gebruikt om de isolatiestructuur te vullen.

4. Daarnaast kunnen we ook gebruik maken van geprefabriceerde thermische isolatie behandeling van anti-corrosie stalen buizen om thermische isolatie te behouden. De belangrijkste materialen van geprefabriceerde thermische isolatieproducten zijn schuimbeton, asbest, diatomeeënaarde, slakkenwol, glaswol, steenwol, geëxpandeerd perliet, geëxpandeerd vermiculiet, calciumsilicaat, enz.; geprefabriceerde buisisolatiestructuren, meestal met een diameter van DN ≤ 80 mm, met behulp van een halfronde schaal, zoals DN ≥ 100 mm, met behulp van waaiervormige tegels (gebogen tegels) of trapeziumvormige tegels.